بگذار با جواد طوسی و این حرفش شروع کنیم که گفته بود فیلم‌های امسال در جذب مخاطب مشکل خواهند داشت.
جواد طوسی عضو هیئت انتخاب سی امین جشنواره فیلم فجر در گفتگو با کافه سینما درباره کیفیت فیلم‌های امسال گفت: فیلمها نسبت به دوره‌های قبل با تعریف حرفه‌ای سینما که هم هنر است و هم صنعت، با افت کیفی روبرو هستند. تعادل در فیلمها کم بود. بیشتر فیلمها فرم خوبی دارند در واقع از نظر زبان سینما قوی هستند اما نخواهند توانست با مخاطبین ارتباط برقرار کنند و به نظر می‌رسد در فروش با مشکلاتی روبرو باشند. امسال فیلم‌های متوسط و زیر متوسط زیادی داریم و تعداد اندکی فیلم قوی. اما با توجه به مخاطب امروز سینمای ایران این محصولات در جذب مخاطب مشکل خواهند داشت.
اما علیرضا سجادپور مدیر اداره نظارت و ارزشیابی ارشاد در واکنش به گفت‌و‌گوی جواد طوسی با کافه سینما و اعلام افت کیفی تولیدات امسال در برنامه دو نیم ساعت دیروز گفت:
این سلیقه ایشان هست و احترام می‌گذارم به سلیقه‌شان. عرض می‌کنم بعد از سینمای بسیار پر تولید و پررونق پارسال نمی‌شود انتظار داشت همه سال‌ها با همان ریتم کار داشته باشیم. ایشان یک منتقد مطرح و شناخته شده‌اند و می‌دانند بین دو سکانس بسیار پر هیجان و جذاب یک بخش آرام بخش می‌گذارند که تماشاچی فرصت تنفس داشته باشد و اجازه بدهید برخی سال‌ها پاساژ آرام بخش داشته باشیم هر چند امسال هم آنطور نشد و بسیار پر رونق و پرتولید و متنوع هست. تصور می‌کنم امسال آثار پرفروشمان کمتر از پارسال نخواهد بود. هر چند انتظارم این نبود. ما سال ۹۱ اگر رکورد سال ۹۰ را نزنیم در همان حد فروش خواهد داشت.
حالا باید آرام و به کمک رفقا بررسی کنیم که امسال چه در چنته داریم. امسال و سال گذشته از نظر ریالی و دلاری سینمای ایران تجربه‌های جالبی داشت که آن را هم بررسی خواهیم کرد. اما آیا به گفته طوسی و با تائید ضمنی سجادپور ماه عسل مالی سینمای ایران در ۹۱ تمام می‌شود؟ آیا فیلم‌های به قول بچه‌ها بترکون خواهیم داشت؟
این جشنواره را با هم باشیم.
۶ دیدگاه دربارهٔ «یادداشت‌های یک دانشجوی مدیریت رسانه از جشنواره فجر ۱»
با یک نگاه به فهرست فیلمها معلوم می‌شه که حق با کیه. من شخصا وقتی اعضای هیأت انتخاب (از جمله آقای طوسی و حمید نعمت‌الله عزیز) را دیدم امیدوارم شدم. ولی بعد با دیدن فیلم‌های بخش مسابقه کاملا جا خوردم. یعنی سینمای ایران در این حد بی‌بضاعت شده که تاجران و فیلم‌فارسی‌سازهایی مثل فرح‌بخش و راست‌گفتار در بخش مسابقه‌ی سینمای ایران شرکت کنند؟ همین!
علی بیشتر توضیح بده. من از این که تاجرانی مانند فرح‌بخش و راست‌گفتار وارد این مسابقه شوند مشکلی ندارم. چه اشکالی دارد که تاجرهای ما هنرمند شوند؟ مطمئنا همراه من هستی که هنرمند لزوما نباید آدم بدبخت بیچاره‌ای باشد و بهتر است تکلیفش هم با پول مشخص باشد. از این که دولتی‌ها و کسانی که دستشان در جیب بیت‌المال است حلوا حلوا شوند هر دوی ما خوشمان نمی‌آید اما چه اشکالی دارد که کسی مانند فرح‌بخش که عمری تهیه کننده فیلم‌های بفروش بوده خودش را به محک آزمون بگذارد.
متر من این است که فیلمها بتوانند مخاطب جذب کنند و بفروشند. با این متر اخراجی‌ها و جدایی نادر از سیمین هر دو فیلم قابل قبولی هستند. با توجه به این که جدایی در سطح جهانی هم بیشتر فروخته پس این فیلم جلوتر است.
من به شخصه گمان می‌کنم حرکت‌های فردی خوبی دارد انجام می‌شود. همین که برای اولین بار فیلمی از ایران رفته و در دنیا فروخته نه در جشنواره‌ها.
رفته و جایزه‌های درست و حسابی را برده.
من در جنبه هنری ورود نمی‌کنم اما از منظر صنعتی دوست دارم سینمای ما پا بگیرد و سری در بین سرها بیاید.
من امیدوارم.
اتفاقا به نظر من امسال هم در گیشه مثل پارسال خواهد بود بعضی فیلم های خوب هستند که حالا در جشنواره حضور ندارند و به اصطلاح جامانده های جشنواره هستند باید به آنها امید داشت ضمنا عده ای هم هستند که یکی از تفریح هایشان سینماست به نظرم این قشر در حال افزایش هستند و اینها لزوما فیلم بین های حرفه ای نیستند و شاید این لیست جدید از کارگردانهای جدید برای آنها جذاب باشد
ما نیاز به خونی تازه داریم. نسل تازه. فریاد تازه.
من برخلاف شما از ورود این آقایان استقبال نمی‌کنم. رشد اقتصاد سینما البته مسئله‌ی بسیار مهمی است؛ اما ما اینجا با هم توافق نداریم: من با رشد سینما از هر راهی مخالف‌م. بحث نباید مصداقی باشد؛ اما باید عرض کنم برخلاف شما من از فروش بالای فیلم‌هایی مثل اخراجی‌ها خوش‌حال نمی‌شوم و این را به‌سود سینمای ایران نمی‌دانم. چه به‌دلیل سوء استفاده‌های سیاسی و غیرسیاسی که شخصیت غیرفرهنگی مثل آقای ده‌نمکی و دار و دسته‌اش از این فروش بالا کردند و چه به دلیل رویکرد غیراخلاقی و سخیف آن‌چه مثلا داستان فیلم است و دیالوگ‌های این فیلم. حالا می‌گذرم از انواع و اقسام توهین‌هایی که این جناب در فیلم‌های‌اش به امثال ماها داشت. فروش بالای داخلی “جدایی نادر از سیمین” را هم که بهتر از من خبر دارید چرا اتفاق افتاد. متأسفانه مشکلات اقتصاد سینما در ایران حادتر از این حرف‌هاست که با فروش اتفاقی یکی دو تا فیلم حل شود.
@علی نعمتی شهاب
اینجا را موافقم باهات. این اتفاق‌ها موردی و فردی است و دوای درد سینمای ما نیست. سینمای ما نمی‌فروشد و این مشکلی بزرگ است که مطمئنا به ضعف فیلمها هم برمی‌گردد. صنعت و هنر در سینما در هم تنیده هستند و نمی‌توان فروخت و یک صنعت پویا داشت اما از هنر چیزی نداشت.
اما من دلم به همین جرقه‌ها خوش است و این که شاید تغییراتی اتفاق بیفتد. هر چند که شخصا خوشبین نیستم اما امیدوارم.
سر ده‌نمکی هم من در خط فکری این آدم نیستم اما از این که فیلمی پرفروش ساخته استقبال می‌کنم. با هوشمندی توانسته یک بلاک‌باستر ایرانی بسازد کاری که کارگردانهای پرمدعای ما از انجام آن عاجز بودند و همیشه صحبت از نمی‌گذازند و نمی‌شود می‌کردند.