به نظر می‌رسد در بین کسانی که فکر می‌کنند، بین کیفیت و کمیت اولویت با کیفیت باشد. اما آن چیزی که در عمل، از برآیند و خروجی‌ها مشاهده می‌گردد این است که کمیت اهمیت بیشتری نسبت به کیفیت دارد. با این حال همه ما می‌دانیم که این کیفیت است که مهم است نه کمیت پس چرا کمیت بیشتر است نه کیفیت؟ در فعالیت‌های رسانهای اولويت با محتوي است نه با صورت و قالب و فرم. صورت و قالب و فرم در خدمت محتواست اما برخلاف تصور مرسوم صورت و قالب و فرم اسب سركشي است كه به آساني رام نمي شود. چي گفتن و چگونه گفتن به صورت هم زمان اهميت دارند و هيچ كدام بر ديگري اولويت ندارد. چه می‌شود که ما نمی‌توانیم در فعالیت‌های رسانهای و فرهنگی حرف خوب‌مان را خوب بزنیم؟ چند ایده کلی در ادامه آمده است:
عدم توجه به تمايز كارايي و اثربخشي: در گزارش‌ها معمولا آمار مربوط به تعداد و كميت مورد توجه قرار مي گيرد و فراموش مي شود كه هدف نهايي يك محصول فرهنگي اقناع است. اقناع زماني اتفاق مي افتد كه اثرسنجي ها آن را نشان دهند، نه گزارش‌ها.
ساختار: وزن بيش از حد بخش‌هاي مختلف سازمان‌های فرهنگی و رسانهای آنها را از کیفیت دور می‌کند.
چالش جدي در مديريت و توسعه منابع انساني: حضور پيوسته جوانان خلاق و پرانرژي در ساختار منابع انسانی سازمان‌های رسانهای و فرهنگی ما تضمين نشده است.
برنامه ريزي راهبردي: این موضوع به صورت يك امر دكوري مورد توجه قرار مي گيرد نه یک امر تصمیم‌سازی.
نگاه بودجه محور در برابر نگاه كسب و كاري: در بودجه‌ها هم اولويت با هزينه پرسنلي است نه توليد.
نبود ادبيات علمي و البته بومي كافي در زمينه كيفيت محصولات فرهنگي: متاسفانه دانشجویان و دانشگاه‌های ما توجه اندکی به نیازهای داخلی دارند. ساختار دانشگاه هم دانشجویان و پژوهشگران را تشویق می‌کند به سراغ کولاژ کردن مطالب متنوع علمی از کشورهای مختلف بروند.
استفاده نامنتاسب از آمار: كميت دربرابر كيفيت قرار ندارد. اما برخي يا به كميت چسبيده‌اند يا به خیال خودشان به كيفيت. نكته مهم اينجاست كه كيفيت بدون كميت معني ندارد و كميت بدون كيفيت هم ارزشي ندارد.
عدم توجه به محصول نهايي فرهنگ كه رفتار و زندگي است: در ذهن مديران فرهنگي ايراني كار زماني به پايان مي رسد كه محصول عرضه شود و به دست مخاطب برسد. در حالی که تازه بعد از آن کار شروع می‌شود.
عدم شناخت محصول مثبت، منفي و خنثي
فاصله علم و عمل در زمينه مديريت
عدم توجه به تفاوت فرهنگ در زيست بوم ايران نسبت به خارج از ايران
پيچيدگي مباني فكري ساختارهای فرهنگی و اجتماعی در ایران
دیدگاهتان را بنویسید