دقایقی پیش بازی پیش‌کسوت‌های پرسپولیس و آس میلان تمام شد. پیش از این تبلیغات فراوانی برای این بازی شده بود. گفته می‌شد سالن ۱۰۰ هزار نفری آزادی مملو از تماشاگر خواهد شد در حالی که نصف استادیوم هم پر نشده بود. کسانی که بازی را مشاهده کردند هم دیدند که چه بازی ضعیفی بود و اسطوره‌ها و افسانه‌های فوتبالی چگونه در کمتر از یک نیمه فروریختند و حتی بعد از دقیقه ۲۰ بازی توان دویدن هم نداشتند. کیفیت پایین بازی و قضاوت درباره آن را به عهده کارشناسان فوتبال می‌گذاریم. دو گاف به نظرم جالب بود که در انبوه مواردی که درباره این بازی به آن می‌توان پرداخت قابل بررسی است.

۱. در تبلیغات این بازی گفته شده بود که این بازی بزرگ‌ترین رویداد ورزشی ایران است. قضاوت درباره بزرگ‌ترین رویداد ورزشی ایران را با مشاهده بازی می‌توان انجام داد. واقعیت این است که در ایران در سال‌های گذشته رویدادهای ورزشی بسیاری بزرگ‌تری نسبت به این رویداد برگزار شده و البته هیچ کدام ادعای بزرگ‌ترین بودن نداشتند و اساسا طرح بزرگ‌ترین بودن در زمینه رویدادهای ورزشی بی‌معنی است و بیشتر یک حیله تبلیغاتی است که بعد از انجام رویداد و مشاهده حقارت رویداد تنها چیزی که به یادگار می‌گذارد نفرت از تبلیغات است. برخی گمان می‌کنند تبلیغات یعنی دروغ. یعنی حرف بدون اساس. در حالی که تبلیغات ترغیب مردم به مصرف یک کالا یا خدمت با روش‌های خلاقانه است. برخی گمان می‌کنند دروغ گفتن یا اغراق در تبلیغات اشکالی ندارد در حالی که تبلیغاتی که آغشته به دروغ است، در نهایت هم به ضرر خود تبلیغات است هم به ضرر تبلیغات کننده و هم به ضرر همه کسانی که این گونه تبلیغ می‌کنند.

۲. در تیلبغات این بازی گفته شده بود که کانون ایران نوین کیش که معمولا آن را کانون ایران نوین صدا می‌کنند، برگزار کننده این بزرگ‌ترین رویداد ورزشی ایران است. در همین تبلیغات هم این شرکت خودش را حرفه‌ای‌ترین آژانس تبلیغاتی ایران معرفی کرده بود. مانند نکته شماره یک اینجا هم صحبت بر سر «ترین» بودن است. به نظر می‌رسد تمایل فراوانی وجود دارد که خودمان ار «ترین» بدانیم در حالی که از هر منظری که نگاه کنیم هیچ لزومی به این که خودمان را منتسب به یک «ترین» کنیم وجود ندارد. این که یک آژانس تبلیغاتی خودش را حرفه‌ای‌ترین می‌داند یک سوال ساده ایجاد می‌کند و آن این است که از کجا به چنین نتیجه‌ای رسیده است؟ در این که کانون ایران نوین معروف و شناخته شده است شکی نیست اما حرفه‌ای‌ترین را هرگز خودش نه می‌تواند اعلام کند و اگر اندکی به مبانی برندینگ آشنا باشد هرگز این را بیان نمی‌کند. این ادامه بیماری «ترین» در ایران است که همه خودشان را اولین‌ترین می‌دانند!

۳. در برخی از موارد هم مشاهده کردم که عنوان خیریه به این بازی داده بودند که جای سوال باقی می‌ماند که خیریه به چه معناست؟ آیا خیریه به این معناست که حتی یک ریال هم به جیب کانون ایران نوین، باشگاه پرسپولیس و میلان نمی‌رود؟ یا چند ریالی به جیب آنها می‌رود و مقداری هم به چند موسسه خیریه کمک می‌‌شود که ظاهر حفظ گردد؟ واقعیت این است که مدتی است شاهد سواستفاده از واژه‌ها در ایران هستیم. شرکت‌ها کمک اندکی به جایی می‌کنند و مقدار زیادی منت بر سر همه می‌گذارند و آخر سر می‌گویند این کار را برای مسئولیت اجتماعی که بر دوششان سنگینی می‌کرده انجام داده‌اند. این روحیه گداپروری و گداصفتی از بزرگ‌ترین آسیب‌هایی است که روحیه دولتی به کسب و کارهای ما زده است.

۴. در وب‌سایت کانون ایران نوین و در زیر لوگو این شرکت نوشته شده بزرگ‌ترین آژانس تبلیغاتی ایران. هر چند که بزرگ‌ترین بودن هم به همراه متر و معیار باید باشد و این که بزرگ‌ترین از چه منظر. از نظر کسب درآمد. از نظر تعداد پرسنل. یا از نظر حرفه‌ای بودن. اما به نظر می‌رسد آژانس تبلیغاتی که برای همه نسخه می‌پیچد خودش حداقل باید در استفاده از واژه‌ها دقت بیشتری کند و جایی ننویسد بزرگ‌ترین و جای دیگر بنویسد حرفه‌ای‌ترین. با این حال در وب‌سایت همین شرکت و برای تبلیغات در زمین بازی مسابقه میلان  پرسپولیس آمده است: (+)

کانون ایران نوین در اقدامی بی سابقه در فوتبال کشور با همکاری و مشارکت باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس، مسابقه ستارگان فوتبال باشگاه میلان ایتالیا و پرسپولیس تهران را با حضور بزرگانی همچون، پائولومالدینی، فرانکو بارزی و … از باشگاه میلان و بازیکنان پیشکسوت و محبوب تیم پرسپولیس مانند علی دایی، مهدی مهدوی کیا، وحید هاشمیان، کریم باقری و … در تاریخ ۷ آذرماه سال جاری برگزار می نماید. از آنجائیکه جذابیتهای خاص این رویداد شرایطی فراهم نموده تا با توجه به بینندگان پرشور این مسابقه از سرتاسر دنیا، صاحبان آگهی بتوانند نسبت به معرفی خدمات و محصولات خود اقدام نمایند.

اگر عددهایی که در جدول منتشر شده در وب‌سایت کانون ایران نوین را جمع کنیم به عدد ۲ میلیارد و ۶۴۰ میلیون تومان می‌رسیم. اگر این شرکت در جذب آگهی‌ها موفق باشد این مقدار درآمد فقط از طریق تبلیغات محیطی کسب می‌کند. در وب‌سایت شرکت کانون ایران نوین درباره این بازی نوشته شده است: (+)

رویانیان در پاسخ به این سوال که بالاخره هزینه‌های این بازی صرف امور خیریه می‌شود یا به دست مسئولان میلان می‌رسد، گفت: بخشی از پولی که برای آنها می‌فرستیم مستقیما به موسسه خیریه میلان می‌رود. مثلا اگر پولی که ما به آنها می‌دهیم ۱۰۰ هزار یورو باشد، ۴۰ درصد آن به حساب موسسه خیریه این باشگاه می‌رود. ۶۰ درصد دیگر هزینه پول هواپیما، هتل و سایر مخارج بازیکنان میلان در ایران می‌شود. به هر حال هر بازیکنی که بخواهد به ایران بیاید باشگاه میلان دو، سه هزار یورو به او می‌دهد؛ چرا که پیشکسوتان درآمدی ندارند؛ مثل پیشکسوتان ما. باشگاه میلان هم به دو دلیل این بازی را برگزار می‌کند: یکی برای کارهای خیریه و دوم هم این که این بازیکنان که به کشوری می‌روند با گرفتن این پول‌ها خرج بنزین‌شان در بیاید!۵. مالدینی زمانه یکی از معروف‌ترین و پرطرفدارترین بازیکنان فوتبال ایتالیا بوده است. اما امروز نه او و نه هیچ کدام از پیش‌کسوتان میلان ستاره نیستند. اما با این شیوه آوردن ایتالیایی‌ها به ایران و چرخاندن آن در شهر و حضور مردم در کنار این ستارگان قدیمی، شاهد کارناوال‌هایی خواهیم بود که بیش و پیش از هرچیز تراژیک است. رسیدن به این ستاره‌های قدیمی و دست زدن به آنها و امضا گرفتن، مقدس‌سازی جدیدی است که ارمغان دنیای بیمار تبلیغات در ایران است.

۶. نکته آخر این که رویدادهای روابط عمومی در همه جای جهان وجود دارد. یکی از معروف‌ترین‌های آنها رویدادی است که هر سال شرکت هارلی دیویدسون برگزار می‌کند. در این رویداد همه هارلی دیویدسون سوارهایی که ممکن است استاد دانشگاه باشند یا وکیل یا پزشک یا مهندس یا یک کارمند دور هم جمع می‌شوند. این رویدادها ر راستای ارتباط بیشتر و بهتر مردم است و شرکتی هم از آن استفاده تبلیغاتی می‌کند و برند خودش را در ذهن‌ها قوی‌تر می‌کند اما این برنامه شلخته‌ای که به عنوان بزرگ‌ترین رویداد ورزشی کشور معرفی شده است چه تاثیر بر یا در چه چیزی دارد؟ چند سال بعد چه کسی یادش می‌ماند؟ کدام اتفاق خوب به این رویداد وصل شده است؟ یا کدام رویداد خوب از این رویداد شروع می‌شود؟ آوردن خارجی‌ها به ایران و پول در آوردن از طریق آنها پیش از این در عالم مدیریت شروع شده بود و شرکت‌هایی با آوردن برخی از سخنرانان بین‌المللی و جذب مردم به آنها تلاش‌های در جهت کسب حلال انجام داده بودند. اکنون این قصه به فوتبالیست‌ها رسیده است. این که از هر چیزی می‌توان پول درآورد تیشه به ریشه همه چیز زدن است.

یک نکته دیگر. در خبری که در وب‌سایت کانون ایران نوین و به نقل از ایسنا منتشر شده و از قول مریم شفیعی که در وب‌سایت کانون ایران نوین نوشته شده کانون شرکت ایران نوین که احتمالا منظورشان شرکت کانون ایران نوین کیش بوده گفته شده که

می‌خواهیم الگوی جدیدی در این بخش به وجود بیاوریم که بخش خصوصی بتواند به ورزش وارد شود. این بازی نخستین فرصت برای این کار است و می‌توان بعد از این بازی‌های دیگری را هم تدارک ببینیم. باید بگویم که برای این بازی فقط بخش خصوصی وارد شده و بدون هیچ حمایت دولتی کار را پیش می‌بریم. امیدوارم که باشگاه‌های دیگر هم از این الگو استفاده کنند.

بدیهی است که این بازی هیچ ارتباطی به آن چیزی که ورد بخش خصوصی واقعی گفته می‌شود ندارد!

با توجه به استقبال و کیفیت این رویداد ورزشی و خسته‌کننده بودن این رویداد در مقابل بزرگ‌ترین می‌توان صفت خسته‌کننده‌ترین را به کار برد وگرنه بدیهی است که برای بیان خسته‌کننده‌ترین بودن یک رویداد هم باید متر و معیار داشته باشیم!