اگر تا پیش از روز پایانی از من این سوال را می‌پرسیدند، پاسخم متفاوت با چیزی بود که دیروز و امروز به آن رسیدم. به نظرم مهم‌ترین اتفاق نمایشگاه مطبوعات امسال فروش هواپیماهای کنترلی ۱۷۵ هزار تومانی و خرید آن با بن‌های اهدایی وزارت ارشاد بود. امسال برای اولین بار وزارت ارشاد بن‌هایی به دانشجویان و دانش آموزان و اصحاب رسانه و خلاصه همه گروه‌های مردم ارائه کرد. به هر شخصی با دیدن کارت ملی و کارت دانشجویی و چیزهایی مثل آن ۲۰ هزار تومن بن می‌دادند.
خب این کار دولت شایسته تقدیر است. این که دولت ما به خرید فرهنگی اهمیت می‌دهد. این که دولت ما به کسانی که می‌خواهند بیشتر مطالعه کنند بها می‌دهد و این حرف‌ها. اما حرکت ما چطور؟ در روزهای گذشته باید می‌دیدید که کجاها جمعیت انبوه‌تر بود. اگر از سیاسی‌ها بگذریم غرفه مجله‌های مرتبط با سبک زندگی که بیشترین طرفدار را داشت که طبیعی است و ایرادی بر آن وارد نیست؛ یک اسباب‌بازی فروشی بیشترین توجه‌ها را به خودش جلب کرد. غرفه‌ای که به نام یک مجله پروازی بوداما در نگاه اول بیشتر شبیه یک اسباب‌بازی‌فروشی می‌مانست! این غرفه با گرفتن بن‌های خانواده‌ها به آنها هواپیمای کنترلی می‌فروخت. باید بودید و می‌دیدید ولع ما را برای دیدن و خریدن این اسباب‌بازی‌ها. فکر می‌کنم کسی که این همه راه گز کرده که به خیال خودش برود نمایشگاه مطبوعات که همه نشریه‌های کشور را یک جا ببیند آیا شوکه نمی‌شود وقتی این اسباب‌بازی فروشی را وسط این همه نشریه می‌بیند؟ گویی نه تنها شوکه نمی‌شویم بلکه خوشحال هم می‌شویم و به میمنت حضور اهل خانه و گرفتن مقدار متنابهی بن و کمی هم اضافه کردن مایه از خودمان دست به خرید هواپیمای کنترلی می‌زنیم و چی بهتر از این.
این بود آرمان‌های ما؟