برچسب: بانکداری

۱. وقتی مدت زیادی به جایی سر نمی‌زنیم، اگر حواسمان نباشد، گردوخاک آنجا را می‌گیرد و مدام برگشت سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود و ممکن است مثل معبدهایی که در دل جنگل‌های آمریکای جنوبی جاخوش کرده، یک وبلاگ هم بشود معبدی دورافتاده و فقط این خیال همراهش باشد که زمانی اینجا این همه کلبه احزان نبود و بروبیایی داشت!

۲. کمتر کسی از دوستانم می‌دانست که من بیش از ۱۶ ماه سرباز بودم و بیش از ۱۶ ماه دستم از همه چیز و همه جا کوتاه بود و اندک زمانی که داشتم را هم برای زنده‌ نگه‌داشتن کسب‌وکاری صرف کردم که در این سال‌ها فقط زنده‌اش نگه داشتم. نبود اگر آن شانس و اقبال که در تایید پروژه سربازی یافتم هنوز هم با لباس سفید مشغول خدمت به رانندگانی بودم که برخی از آنها را با صد من عسل هم نمی‌توان هضم کرد!

۳.  متنی نوشتم درباره سربازی و طرح‌های عجیب‌وغریبی که فقط برای بهره‌برداری بیشتر و بیشتر از موجودی به نام سرباز است. آن داستان مرگ دلخراش سربازها هم بهانه‌ای بود که متاسفانه تبدیل شد به خاله‌بازی توئیتری و در این سال‌ها همیشه ترجیح دادم در مسیر گردباد هشتگ‌ها قرار نگیرم و خودم را کنار بکشم. همین امروز چه کسی دیگر در این آشفته‌بازار یادش هست که چه بر سر این بندگان خدا آمد؟ این روزها لباس سیرک خلیل عقاب، اتهام همجنس‌بازی دختران در تیم فوتبال ملوان، خطاب دیوث به شوهران زنان هنرپیشه از طرف یالثارات و حضور پورن‌استار نه‌چندان معروف در ایران تب روز است و کسی کاری ندارد به آن مشکلات اساسی که گریبان همه ما را گرفته و هر روز بیشتر در آن غرق می‌شویم؛ اگر کاری نکنیم!

۴. در آستانه ۱۶ مرداد، روز خبرنگار، عیدی (شاید هم سیلی) خیلی خوب و جانانه‌ای از طرف پژوهشکده پولی و بانکی دریافت کردیم. نهادهای دولتی در طول این سال‌ها نشان داده‌اند که چه ولع سیری ناپذیری برای رسانه‌داری دارند. دقت کنید که روابط عمومی کم‌شان است و همه‌شان دوست دارند رسانه داشته باشند. بگذارید چند مثال بزنم: جهاد دانشگاهی وزارت علوم و ایسنا، سازمان تبلیغات اسلامی و مهر، دولت و ایرنا و روزنامه ایران، صدا و سیما و جام‌جم و سروش، دانشگاه آزاد و آفرینش، شهرداری و مجموعه معظم رسانه‌ای همشهری، وزارت نفت و شانا و بماند انبوه روزنامه‌ها و رسانه‌ها و نشریه‌هایی که مرتبط هستند با چهره‌های سیاسی و غیرسیاسی. در این ممکت ولع عجیبی به رسانه‌داری وجود دارد. حالا پژوهشکده پولی و بانکی چه گناهی کرده که نباید رسانه داشته باشد؟

۵. رقیب قابل احترام، جناب فراهانی اینجا مطلبی نوشته که به این کار تاخته است. (ببینید) شاید اگر سربازی نوک مداد من را هم کند نکرده بود، لباس حیا و احترام را در می‌آوردم و راحت‌تر بودم. اما فعلا فقط ترجیح می‌دهم خطاب به مدیران تازه پژوهشکده پولی و بانکی که به روشنی این نهاد را در مسیر اضمحلال قرار داده‌اند مطالعه این متن را تقدیم کنم که از کانال خوب تلگرامی راهبرد کپی‌پیست می‌کنم:

چرا از حکومت های جدید باید بیشتر ترسید؟

مهدی خانبابا تهرانی از چپ های سابق که پیشینه حضور در چین دوران مائو را هم داشت، از کیش شخصیت پیشوا در آن زمان می گفت و مصیبت هایی که انقلاب فرهنگی برای چین به بار آورد. آن دوره نمایش های توده ای و خیابان پیمایی های میلیون نفری بسیار تبلیغ می شد تا امپریالیسم بفهمد قدرت خلق چقدر است و تجلی اراده جمعی! را به چشم ببیند.

از آنجا که راه پیشرفت حتی بر ابلهان هم بسته نیست، زمامداران چینی هم به تدریج با دیدن آن فجایع افسار را شل کردند، آنها با پذیرش سازوکار بازار نوعی خاصی از حکومت را برگزیدند که امکان فعالیت اقتصادی آزاد را فراهم می ساخت، اسم این سیستم شترگاو پلنگ را هم “سوسیالیسم با ارزش های چینی” گذاشتند. هرچند کار خیلی آرام هم پیش نرفت و قضیه میدان “تیان آن من” هم به عنوان رویدادی نمادین از سرکوب در ذهن بسیاری مانده است. البته دردسرها تمام نشده است و در همین شماره اخیر اکونومیست اشاره کرده است که با رشد طبقه متوسط در چین باید منتظر بسیاری رویدادها بود.

اما از قرار برای اهل قدرت در بر همان پاشنه می چرخد، دولت چینی به تازگی یک نرم افزار طراحی کرده است که به میزان اطاعت مردم از حزب و دولت نمره می دهد! این نرم افزار با استفاده از اطلاعات شبکه های اجتماعی و سابقه خرید آنلاین فرد اطاعت پذیری فرد را ارزیابی می کند. اگر عکسی از قضیه “تیان آن من” یا لینکی از اوضاع خراب بازار سهام اشتراک بگذارید، از نمره شما کم می شود، ولی اگر خبر یک خبرگزاری دولتی از پیشرفت اقتصادی را تبلیغ کنید، نمره تان بالا می رود. در مورد خرید آنلاین هم اگر آنچه دولت می پسندد را بخرید نمره بالا می رود، ولی اگر مثلا از ژاپن چیزی وارد کنید نمره تان کم می شود.

قضیه فقط نمره مجازی نیست و پیامدهای حقیقی دارد. اگر نمره بالا داشته باشید کاغذبازی های دولتی تان کوتاه تر می شود و با شرایط بهتری وام می گیرید، گفته می شود قرار است برای نمره پایین ها جریمه هایی مانند محدودیت در شغل و اینترنت سرعت پایین را در نظر بگیرند! این نرم افزار اکنون الزامی نیست، ولی بناست تا ۲۰۲۰ اجباری شود و از همین اکنون رقابت میان مردم برای نمره بالا شروع شده است. (تحقق ۱۹۸۴ جرج اورول را می بینید؟)

از این روست که باید به حکومت های مدرن بیشتر بدبین بود، پتانسیل تمامیت خواهی آنها با پشتیبانی فناوری از قبلی ها بسیار بیشتر است، بارها نوشته ام که مشکل مداخله دولتی اینست که هرچقدر بیشتر مداخله کنند، آن را کافی نمی دانند و دنبال گسترش قلمرو نفوذ خود هستند. به ویژه در این حوالی که ما زندگی می کنیم، این بصیرت بنیادین لیبرتارین ها و هواداران اقتصاد بازار آزاد را جدی بگیرید؛ دولت خوب دولت حداقلی است.

این لینک مطلب ایندیپندنت است و این هم لینک کانال تلگرامی.

آن هنگام که حسینیِ وزیر اقتصاد، به تاوان بهمنیِ رئیس کل قرار بود که قربانی شود، همه چشم‌ها به سوی ساختمان نیلی اتوبان حقانی و فرمانده آن برج بود. مجلس همه فشارش را وارد کرد تا بهمنی برود. جدی بودن مجلس تا جایی بود که به تاوان این نافرمانی وزیر تا آستانه گیوتین استیضاح برده شد و با چرخش ناگهانی و عجیب لاریجانی رئیسِ مجلس ماجرا با سلام و صلوات تمام شد. آن هنگام که ضعفِ سیستم بانکی مورد توجه همه قرار گرفته بود بهمنی نه عذرخواهی کرد و نه رفت. او ماند تا امروز که دوباره صفحه اول روزنامه‌ها را از آن خود کند. بهمنی این بار در سخت‌ترین روزهای کاری خود قرار دارد و مجلس این بار عصبانی‌تر از پیش است. اگر پیش از این بهمنی به فرموده راهی هِرَمِ بهارستان می‌شد تا شاید دلی به دست آورد، این بار اما به فرموده از ساختمان نیلی تکان هم نخورد و ترجیح داد راه مجلس را به فراموشی بسپرد. او این بار و با افتضاح ارزی این روزها هم حاضر به پاسخ‌گویی نیست و هنوز هم مانند جوانان روزنامه‌نگار موضع‌گیری‌های تند می‌کند. نه انگار که او رئیس کل بانک مرکزی است، یعنی مهم‌ترین نهاد پولی و مالی کشور. هنوز هم شاهد بازی نمی‌گذارند و نمی‌خواهند هستیم و هنوز هم بهمنی مانند نوعروسان تازه به خانه بخت رفته تهدیدِ برگشتن به خانه پدری می‌کند. لااقل تا یک هفته هم که نه وزیری در کشور هست و نه رئیس جمهوری. احمدی‌نژاد این بار باید از آمریکای لاتین دورکاری کند شاید که این سر سامان بگیرد.

ای بخشی از یادداشتی است که اینجا و برای راه پرداخت نوشتم.

بانکداری سنتی چه می‌گوید؟ فرق بانکداری مجازی، الکترونیک و مدرن کجاست؟ و چرا بانکداری مجازی دردنیا شکست خورده است؟

این مطلب بخش کوتاهی از گزارشی است که دوستان عزیز من جعفر پشامی، حسین راهداری، حامد قنبری و سینا فرقان‌دوست آماده کرده بودند. این مطلب برای اولین بار در نشریه داخلی شرکت توسن منتشر شده بود. فایل pdf این مطلب را هم می‌توانید از اینجا دانلود کنید.

مقدمه

در راستای اهداف نظام نوین پرداخت و تسهیل عملیات پولی و بانکی مردم، تا کنون پرداخت وجه به مشتریان بانک‌ها و یا انتقال وجه توسط ابزار پرداخت الکترونیک نیاز به جابه‌جایی وجه را کمتر نموده است و به عبارت دیگر گزینه‌های دیگری برای پرداخت وجه به مشتریان به جز شعب بانکی را در اختیار کاربران قرار داده است. اما برای دریافت وجه از مشتریان هیچ گزینه‌ای به جز مراجعه به شعب بانک وجود ندارد. این موضوع سبب افزایش تراکم فعالیت‌های شعب بانکی شده که نه تنها آنها را از اهداف عالی بانکداری دور کرده بلکه امکان دسترسی مشتریان را به خدمات بانکداری خرد[۱] کاهش داده است. با توجه به این موارد ضرورت دسترسی مناسب و توسعه قلمرو و پوشش جغرافیایی بانک، در کنار دیگر خدمات بانکی بایستی مورد توجه قرار گیرد.

بانکداری سنتی

بانک‌های تجاری[۲] که همان بانک‌های سنتی رایج در کشور ما هستند عبارتند از واسطه‌های مالی که با افتتاح حساب‌های پس‌انداز و جاری اقدام به دریافت سپرده از مشتریان نموده و در مقابل تسهیلات مالی به افراد ارائه می‌کنند. بانک‌های خرده فروش[۳] دسته‌ای دیگر از بانک‌ها هستند که با استفاده از شعبه‌های گسترده اقدام به ارائه خدمات مالی به افراد می­کنند. در بسیاری از موارد، بانک‌های تجاری با تأسیس شعبه‌های گسترده اقدام به ارائه خدمات مالی مورد نیاز افراد می‌کنند. بانک‌های عمده فروش[۴] در مقابل بانک‌های خرده فروش قرار دارند که هدف آنها ارائه خدمات مالی به بنگاه‌ها، کسب و کارهای بزرگ، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و بانک‌هاست که در آن حجم مبادلات بسیار گسترده‌تر از معاملات خرد است. از طرف دیگر بانک‌های سرمایه‌گذاری[۵]، دسته‌ای دیگر از بانک‌ها هستند که فعالیت‌های آنها به بازارهای سرمایه محدود می‌شود.

بانک‌های فعال در صنعت بانکداری ایران اغلب هر سه دسته از فعالیت‌های بانکداری تجاری و بانکداری خرده‌فروشی و بانکداری عمده‌فروشی را ارائه می‌کنند. در عین حال برخی از آنها دارای زیرمجموعه‌هایی از نوع بانک‌های سرمایه‌گذاری هستند که فعالیت‌های مربوط به این حوزه را نیز انجام می دهند. اهم خدمات این بانک‌ها به قرار زیر است:

• قبول سپرده به صورت انواع مختلف حساب‌ها از اشخاص حقیقی و حقوقی و تجهیز منابع پولی
• ارائه تسهیلات بانکی و اعتباری به اشخاص حقیقی و حقوقی
• نقل و انتقال پول در داخل و خارج از کشور
• فراهم کردن روش های مختلف پرداخت و دریافت برای سپرده‌گذاران
• صدور ضمانت‌نامه بانکی
• تنزیل اوراق تجاری
• انجام معاملات ارزی
• گشایش اعتبارات اسنادی و انجام عملیات داد و ستد بین‌المللی
• سرمایه‌گذاری در صنایع و کسب و کارها
• اجاره صندوق امانات

کانال‌های ارائه خدمت توسط بانک‌های سنتی در ایران به قرار زیر است:

• شعبه‌های فیزیکی با حضور کارشناسان بانک
• شعبه‌های الکترونیکی
• دستگاه‌های خودپرداز و پایانه‌های فروش
• بانکداری آنلاین (اینترنتی)
• بانکداری با تلفن
• بانکداری با موبایل
• بانکداری با SMS
• کیوسک

بر این اساس و با توجه به خدمات ارائه شده توسط بانک‌ها و کانال‌های ارائه آن مکانیزم کسب درآمد بانک‌ها را می‌توان در دو دسته کلی به شرح زیر طبقه‌بندی نمود:

• درآمدهای مشاع[۶]
• درآمدهای غیرمشاع[۷]

درآمدهای مشاع بخشی از درآمد بانک است که به واسطه مشارکت با افراد به دست می‌آید. دریافت سپرده‌های مدت‌دار از مشتریان، سرمایه‌گذاری سپرده‌ها در کسب و کارهای مختلف و ارائه تسهیلات مدت‌دار به مشتریان سبب ایجاد درآمد برای بانک‌ها می‌شود. این درآمد ناشی از اختلاف نرخ سود سپرده‌ها و تسهیلات اعطایی و همچنین سود حاصل از سرمایه‌گذاری‌ها است. درآمدهای غیرمشاع دسته‌ای دیگر از درآمدهای بانک است که به واسطه دریافت کارمزد خدمات ارائه شده و ارائه مشاوره‌های مالی و سرمایه‌گذاری حاصل می‌شود.

بانک‌های فعال در صنعت بانکداری در کشور ما از هر دو دسته درآمدهای مشاع و غیرمشاع کسب درآمد می‌کنند. اما درآمدهای غیرمشاع آنها بیشتر با تکیه بر دریافت کارمزد به واسطه ارائه خدمات مالی حاصل می‌شود.

بانکداری الکترونیکی

ساده‌ترین تعریف از بانکداری الکترونیکی، استفاده از کانال‌های تحویل الکترونیکی خدمات بانکداری است و در واقع زیر گروه تامین مالی الکترونیکی است. در یک تعریف دیگر بانکداری الکترونیکی به فراهم آوردن امکان دسترسی مشتریان به خدمات بانکی با استفاده از واسطه‌های ایمن و بدون حضور فیزیکی اطلاق می‌شود. بانکداری الکترونیکی یک مفهوم نیست که قابل تعریف دقیق باشد، بلکه یک روش است که باید با ویژگی­های آن، آن را شناخت. مهمترین این ویژگی­ها عبارت از ایجاد ابزارهای لازم برای افزایش نقاط ارتباط مشتری با بانک بدون نیاز به مراجعه به شعبه است. بنابراین یکی از راهکارهای توسعه بانکداری الکترونیک از طریق توسعه ابزارها و امکانات مورد نیاز برای افزایش نقاط ارتباط کاربران با بانک بدون مراجعه به شعبه است. باید توجه کرد که بانکداری مدرن در مقابل بانکداری سنتی قرار می­گیرد، که در ادامه اشاره‌ای مختصر به مفاهیم آن خواهیم نمود و نه بانکداری الکترونیکی. چرا که بانکداری الکترونیکی می‌تواند ابزارهای خود را در اختیار هر دو نوع نگرش قرار دهد، گرچه بانکداری سنتی قابلیت بسیار کمتری برای استفاده از این ابزارها دارد. خدمات بانکداری الکترونیکی به دو روش قابل ارائه است:

• بانکداری دوگانه (Brick-and-Click) که ترکیبی از کانال‌های تحویل الکترونیکی و بانکداری سنتی (Brick-and-Mortar) است.
• بانک‌های مجازی (Pure Play Internet Bank / Stand-alone Internet Bank) که صرفاً تولیدات و خدمات خود را از طریق کانال‌های توزیع الکترونیکی بدون وجود شعبه انجام می‌دهند. بانکداری اینترنتی زیر گروه بانکداری الکترونیکی است که به وسیله اینترنت صورت می‌پذیرد.

بانکداری اینترنتی صرف

بانکداری اینترنتی صٍرف در سال ۱۹۹۵ توسط Security First Network Bank پایه‌گذاری گردید و در سال ۱۹۹۶ توسط Net Bank توسعه یافت. این بانک‌ها کاملاً مستقل بودند و زیرمجموعه هیچ کدام از بانک‌های سنتی نبودند. پس از آن بسیاری از بانک‌ها اقدام به راه‌اندازی بانکداری اینترنتی صٍرف کردند. به مرور زمان اکثر بانک‌های مستقل یا فعالیتشان را متوقف کردند و یا توسط بانک‌های سنتی خریداری شدند به طوری‌که امروزه اندک بانک‌های اینترنتی صرف اغلب تحت مالکیت بانک‌های سنتی اداره می‌شوند. پیش­بینی‌های بیش از حد خوشبینانه این بانک‌ها در جذب مشتریان و سپرده در سال­های اولیه شکل‌گیری، به سقوط زود هنگام آنها به خصوص بانک‌هایی منجر شد که زیرمجموعه بانک‌های سنتی نبودند. به طور کلی عموم این بانک‌ها در دستیابی به تعداد مشتریان موردنظر ناکام بودند

با ارائه خدمات اینترنتی از طرف بانک‌های سنتی، مدتی پس از ظهور بانک‌های اینترنتی صرف، از سال ۱۹۹۷، رقابت در این حوزه شکل تازه‌ای به خود گرفت. با این شرایط بانکداری اینترنتی صرف بخشی از مزیت رقابتی خود را، که همان ارایه خدمات متنوع با امکان استفاده در ۲۴ ساعت شبانه روز بود، از دست داد.

مزیت دیگر این بانک‌ها پایین بودن هزینه‌های نیروی انسانی و عملیاتی آنها بود. این مزیت نیز نتوانست به عنوان عامل برتری در این بانک‌ها تلقی شود چراکه اگرچه این هزینه‌ها پایین بود اما بانک‌های اینترنتی صرف نتوانستند مشتریان و حجم سپرده قابل ملاحظه‌ای جذب کنند و در نتیجه، کمبود منابع و نقدینگی این بانک‌ها در مقایسه با بانک‌های سنتی موجود، آنها را با خطر ورشکستگی و عدم کارایی مواجه نمود.

یکی دیگر از مشکلات بانکداری اینترنتی صرف به نحوه پرداخت (برداشت) وجوه به (از) حساب اینترنتی مرتبط می شود. بانک‌های اینترنتی صرف به منظور دریافت پول از مشتریان روش‌های متفاوتی را به کار می‌گرفتند. از جمله این روش‌ها می توان به استفاده از دستگاه‌های ATM نصب شده توسط بانک و یا دستگاه‌های سایر بانک‌ها، پست، شعب بانک‌های طرف قرارداد، و انتقال از سایر حساب‌های اینترنتی اشاره کنیم. هر یک از روش‌های ذکر شده هزینه‌ها و مشکلات خاص خود را دارد. نصب دستگاه‌های خودپرداز هزینه‌های مالی سنگینی را تحمیل می‌کند و در عین حال حوزه جغرافیای محدودی را پوشش می‌دهد. استفاده از ATM های سایر بانک‌ها هزینه های جابجایی بین بانکی را در بر دارد، که البته نیازمند توافق بین بانک‌هاست. استفاده از پست در عین تحمیل هزینه‌های مالی، از امنیت کافی برخوردار نیست. از این رو به نظر می‌رسد که در ایران بهترین گزینه برای انتقال وجوه به حساب این بانک از خارج از بانک، استفاده از شعب بانک‌های تحت قرارداد باشد، که این امر نیازمند قرارداد همکاری متقابل بین بانک‌هاست. در عین حال استفاده از باجه های تعبیه شده در نقاط مختلف شهر می تواند به این مسأله کمک شایانی نماید.

مشکل دیگری که بانکداری اینترنتی صرف در ایران دارد این است که اگرچه بانک های اینترنتی اکثر محصولات و خدمات بانک های سنتی را پوشش می دهند اما این موضوع در ایران تاحدودی متفاوت است. چراکه اولاً برخی از سرویس های بانکداری در ایران قابل ارایه نمی باشد (مثلا امکان واریز وجه از طریق دستگاههای خود پرداز). ثانیاً بانک ها مجاز نمی باشند که در قبال برخی از سرویس های خود هزینه ای دریافت کنند (مثلا مسدود کردن چک) و یا حتی در مواقعی که بابت سرویس ها هزینه دریافت می شود (لازم به ذکر است که یکی از منابع درآمد بانکهای اینترنتی صرف همین هزینه ای است که بابت سرویس ها دریافت می کنند). و ثالثاً فرهنگ استفاده از اینترنت و خدمات اینترنتی در ایران بر فعالیت بانک های اینترنتی صرف تاثیرگذار است. بنابر عوامل فوق، بانکهای اینترنتی صرف در ایران قادر به ارائه کلیه خدمات بانکداری سنتی نمی باشند. در عین حال بخشی از درآمد آنها که ناشی از این خدمات است از بین می رود.

مجموعه خدماتی که بانکداری اینترنتی صرف می تواند ارائه دهد به قرار زیر است:

• خدمات بانکداری
• حسابهای سپرده (با نرخ سود بالاتر)
• حسابهای جاری
• پرداخت قبوض
• انتقال وجه (بدون هزینه)
• کارت Prepaid
• خدمات سرمایه گذاری
• اعطای تسهیلات
• تسهیلات
• کارت اعتباری
• خدمات بیمه­ای
• سایر خدمات
• سرویس های شخصی (Personalized Services)
• گزارش پرداختیهای مشتریان و نحوه مدیریت آن
• ارسال ایمیل هشدار در هنگام پایین بودن موجودی
• خرید اینترنتی
• ارائه سرویس انواع خریدهای اینترنتی
• امکان پرداخت به و برداشت از حسابهای بین المللی

بنابراین می توان گفت که درآمد بانک های الکترونیکی نیز همچون بانک های سنتی می تواند از طریق درآمدهای مشاع و درآمدهای غیرمشاع حاصل شود. اما از آنجا که بانک های اینترنتی صرف از توانایی کمتری در جذب سپرده های بانکی برخوردار هستند سهم درآمد مشاع آنها در درآمد کل بسیار پائین تر از بانک های سنتی است و همین موضوع سودآوری بانک های اینترنتی صرف را با چالش مواجه می کند.

پس از توضیح مختصری که در خصوص بانکداری سنتی و بانکداری الکترونیکی ارائه شد می توان نتیجه گرفت که امکان موفقیت بانکداری الکترونیکی در صورت همکاری با یک بانک سنتی افزایش می یابد. چراکه راه اندازی بانکداری الکترونیکی در کنار بانک سببِ:

1. افزایش نقاط دسترسی به شبکه بانک و افزایش توان جذب منابع بانکی و در نتیجه افزایش درآمد های مشاع بانک می شود.
2. افزایش نقاط ارائه به مشتریان و در نتیجه افزایش درآمدهای غیرمشاع بانک می شود.
3. کاهش هزینه های بانکداری به خصوص هزینه های عملیاتی و پرسنلی می شود.
4. افزایش جذب مشتریان با تمرکز و تأکید بر فرهنگ مشتری مداری می شود.
5. مدیریت یکپارچه منابع مالی
6. کاهش هزینه های عمومی در استفاده از خدمات بانکی و خرید خدمات یا کالا
7. ایجاد امنیت عمومی در معاملات و پیش گیری از تخلفات مالی و پولی
8. کاهش هزینه های عمومی در استفاده از خدمات بانکی و خرید خدمات یا کالا
9. افزایش چابکی در ارائه خدمات و امکان ویژه سازی خدمات برای مشتری و بازاریابی مؤثر

جدول زیر مقایسه ای بین هزینه های بانک های داخلی کشور و دو بانک خارجی ارائه می دهد. همانطورکه در این جدول مشاهده می شود، بانک های مذکور به دلیل گسترش ارائه خدمات از طریق گسترش باجه های بانکی و نقاط فروش سرویس توانسته اند در عین افزایش درآمد، هزینه های پرسنلی خود را کاهش دهند.

---

[۱] Retail Banking

[۲] Commercial Banks

[۳] Retail Banks

[۴] Wholesale Banks

[۵] Investment Banks

[۶] Interest Income

[۷] Non-Interest Income