چند سالی می‌شود که در کنار همایش بانکداری اسلامی نمایشگاهی برگزار می‌گردد که ارتباط اندکی با همایش بانکداری اسلامی دارد. در همایش بحث‌های کلان پولی و مالی و اقتصادی مطرح می‌شود و در حاشیه همایش چند بانک و شرکت‌های فعال در صنعت بانکداری و پرداخت الکترونیک ایران حضور می‌یابند و محصولات و سرویس‌های قدیمی و جدید خود را معرفی می‌کنند. شرکت‌ها این حق را دارند که هزینه‌های بازاریابی‌شان را هر جایی که تمایل دارند خرج کنند. بنابراین پرسش مطرح شده در این یادداشت صرفا طرح یک سوال است و هیچ غرضی در آن وجود ندارد. سوال اینجاست که شرکت‌هایی که در این نمایشگاه حاضر می‌شوند، چقدر از هزینه‌هایی که در این نمایشگاه می‌کنند، سود می‌برند. امسال نسبت به سال‌های گذشته تعداد غرفه‌های کوچک کم‌تر شده بود و غرفه‌های بزرگ، بزرگ‌تر شده بودند. مطمئنا حضور در نمایشگاهی در کنار یکی از بزرگ‌ترین همایش‌های بانکداری اسلامی ایران و حتی خاورمیانه، برای شرکت‌ها جذابیت فراوانی دارد. اما آیا بازاریابی بر محور جذابیت می‌چرخد؟ سوال اینجاست که چه تصمیم‌سازی برای بانکداری و پرداخت الکترونیک از بستر نمایشگاه شکل می‌گیرد؟ در نمایشگاهی که هزینه‌های حضور در آن کم نیست، چه دستاوردی وجود دارد؟ آیا صرف حضور تعدادی از مدیران بانکی، دلیل موجهی برای حضور در چنین نمایشگاهی است؟ نمایشگاهی در حاشیه همایشی که کوچک‌ترین فضایی برای طرح مباحث علمی مربوط به شرکت‌کنندگان در نمایشگاه ندارد، چه فایده‌ای برای شرکت‌کنندگان در نمایشگاه دارد؟
باید توضیح دهم که من به هیچ وجه قصد ندارم زحمت و تلاش کسانی که در نمایشگاه حاضر شدند یا برای برگزاری نمایشگاه زحمت کشیدند را زیر سوال ببرم. بلکه سوال در فلسفه این نمایشگاه است. توجه کنیم که چند سالی هست که همایشی به صورت تخصصی برای بانکداری و پرداخت الکترونیک برگزار می‌شود و بیشتر شرکت‌های فعال در صنعت بانکداری و پرداخت الکترونیک ایران در آن هم حضور دارند. بنابراین نفس حضور در این نمایشگاه جای سوال دارد؟ مخاطبان این دو نمایشگاه چه تفاوتی با هم دارند؟ شاید وقت آن رسیده که مدیران ارشد و کلان اقتصادی، فکری به حال نمایشگاه جانبی همایش کنند و صرفا همایش را برگزار کنند. برگزاری نمایشگاهی که کوچک‌ترین ارتباطی با همایش ندارد، چیزی جز صرف هزینه و زمان و البته کوچک کردن تلاش شرکت‌هایی که در زمینه بانکداری و پرداخت الکترونیک ایران فعالیت می‌کنند نیست.
زمان بهره‌برداری از روش‌های بهتر در زمینه روابط عمومی، بازاریابی و تبلیغات فرا نرسیده است. مدت‌هاست که زمانش گذشته و اگر دیر بجنبیم از قافله عقب می‌مانیم.